BLOGİZM

Dost kimdi kardeş kimdi yâr kimdi Tüm unutsam dedim unutsam Onları unutmam ölümümdü Bir sıcak rüzgâr geldi sallandı Dalların acı yeşili ballandı Oturup ağlasam dedim ağlasam Yeşile ala karşı elâleme karşı 20 Mayıs 954’te Kurtuluş istasyonundan tren dolusu Güneye gidenlere el ettim Güneyde doğuda bu şehirde Yepyeni bir yaşamada hepsi Çoktan unutmuşlardır beni Affettim Bu perişan halime sebeptir Senin unutmuşluğunu affetmeyeceğim Şimdi dünyanın yarısı uyuyor Ölüm bıçak gibi kıl gibi Elleri insanların elleri kaç defa Ölüme değiyor Bu yaralı kırgın halime Bu perişanlığıma sebeptir Bu sarı saçları alnında Uyuyanlar için son şiir.

1. "Gözlerimizi uzaklıklar değil ki yalnız göze alamadığımız yakınlıklar da acıtır." (syf 217) 2. "Üç yanım kara benim bir yanım ıssız denizsiz, vapursuz, yolcusuz, susuz…" (syf 211) 3. "Çocuk ki kaybolmuş bir şiirin nakaratıdır." (syf 203) 4. "Biliyorum bazı uzaklıkların hiç mektup beklemediğini..." (syf 200) 5. "Mavi bir yağmurluğun da olsa şiirden ıslanırdın!" (syf 200) 6. "Aşk tatlı da insanlar berbat." (syf 199) 7. "İnsan bağışlamak için seviyorsa birini sevdikçe bağışlamaz mıydı kendini de." (syf 179) 8. "Meğer ateşli bir hastalıkmış hayat!" (syf 176) 9. "Parlayan her şey altın değilmiş meğer!" (syf 174) 10. "Nereye gitsek şehir, kime gitsek Bir uzaklık kalıyor kendimize." (syf 167) 11. "Biz her şeyin yanından geçip gidenler geçip gidiyoruz işte kalmamış yitirecek bir şeyimiz bile." (syf 155) 12. "Ben bir anıyı ağırlamakla geçen hayatlardanım." (syf 150) 13. &qu

Sana büyük caddelerin birinde rastlasam Elimi uzatsan tutsam götürsem Gözlerine baksam gözlerine, konuşmasak Anlasan Elimi uzatsam tutamasam Olanca sevgimi yalnızlığımı Düşünsem hayır düşünmesem Senin hiç haberin olmasa Senin hiç haberin olmaz ki Başlar biter kendi kendine o türkü Yağmur yağar akasyalar ıslanır Bulutlar uçuşur geceleyin Ben yağmura deli buluta deli Bir büyük oyun yaşamak dediğin Beni ya sevmeli ya öldürmeli Yitirmeli büyük yolların birinde ne varsa Böcekler gibi başlamalı yeniden Bu Allahsız bu yağmur işlemez karanlıkta Yan garipliğine yürek yan Gitti giden

Sabahleyin Karayı kaldırın mavi koyun umudumu yitirmedim Beni çağırın gülümserken uykunun bir yerinde Eliniz beyazken uzatın isterim Karayı kaldırın sevgi koyun umudumu yitirmedim Ben ışıklar konfetler bayramlar istemem Uzanmışım gölgeliğe bir başıma Şu uzaktan tükenmez yalnızlıktan İçten içe ürküyorum ama Böyle de iyiyim Siz dayanılmaz bir "günaydın"sınız Sabah sabah insanı ayağına getiren Hiç yoktan dünyayı kendini sevdiren Siz çocuk ağızlı bir "günaydın"sınız Çocuk ağzınızla biraz daha durun Gittiğinizde güz gelmiş olacak Güz gelirken bir yanı kara sevdalarla Avcumda bu yavru kuş varken tedirgin Sizde tutunacak yaslanacak kollar Biraz daha durun biraz daha Karayı kaldırın mavi koyun umudumu götürmeyin Akşamüstü Yollarda akşam dönüşü yorgun argın Siz yoksunuz şiir yazan ellerim yok Yarımla dışa dönmüşüm yarım suskun Çizginin üstündekiler yüz yüze Koca bir gün ne yapmışım nasıl yaşamışım Haberim yok Dokunup çekilen bir şarkı rüzgarla Vakti yalanlıyor sı