1. "Her şeye, herkese sadece katlanıyordum. Sokağa adımımı atar atmaz, kendimi bir yığın muvazaanın, gafletin esiri görüyordum ve bulunduğum yerden, yaptığım işten gayri her yer, bana erişilmez şekilde güzel ve harikulâde görünüyordu."
(syf 146)
2. "Ne yaşadığım hayatı beğeniyor, ne yenisine gidebilecek kudreti kendimde buluyordum.'
(syf 146)
3. "Araya menfaatlerimiz girmeyince hadiseleri elbette başka türlü, daha realist bir gözle görmeğe, hakikaten daha uygun şekilde anlamağa ve yorumlamağa başlarız."
(syf 136)
4. “Fakat neyi anlatabilirdim, kime neyi anlatabilirdim? İnsan neyi anlatabilir? İnsan insana insanlara hangi derdini anlatabilir? Yıldızlar birbiriyle konuşabilir insan insanla konuşamaz.”
(syf 112)
5. "Hepimiz kendi masallarımızın kurbanıyız."
(syf 112)
6. "Birbirimizin ezelden kısmeti olduğumuz nasıl belliydi!"
(syf 103)
7. "Belki de şahsiyet dediğimiz şey bu, yani hafızanın ambarındaki maskelerin zenginliği ve tesadüfü, onların birbirleriyle yaptığı terkiplerin bizi benimsemesidir."
(syf 54)
8. "Zaman zaman insanların arasına onlardan birisini benimseyerek çıktım. Hâlâ bile bazen aynaya baktığım zaman, kendi çehremde onlardan birini tanır gibi oluyorum."
(syf 53)
9. “Dinlemesini biliyorsun, ki bu mühim bir meziyettir. Hiçbir şeye yaramasa bile insanın boşluğunu örter, karşısındakiyle aynı seviyeye çıkarır!”
(syf 37)
10. "Bazen düşünürüm, ne kadar garip mahluklarız? Hepimiz ömrümüzün kısalığından şikâyet ederiz; fakat gün denen şeyi bir an evvel ve farkına varmadan harcamak için neler yapmayız?"
(syf 29)
11. "Bütün hayatım boyunca dikkat ettim. İnsanın daima en çok korktuğu şeyler başına geliyor."
(syf 86)
12. "Bu daima böyledir. Hadiseler kendiliğinden unutulmaz. Onları unutturan, tesirlerini hafifleten, varsa kabahatlilerini affettiren daima öbür hadiselerdir."
(syf 61)
13. Mektep, gençlik için daima ehemmiyetlidir. Her şeyden sarfinazar o yaşlarda ömrün en azaplı meselesi olan "Ne olacağım?" sualini geciktirir.
(syf 59)
14. "Modern hayat ölüm düşüncesinden uzaklaşmayı emreder!"
(syf 58)
15. "Her ne olursa olsun mazim bugünkü vaziyetimden bana bütün bir mesele gibi geliyor. Ne ondan kurtulabiliyorum, ne de tamamıyla onun emrinde olabiliyorum."
(syf 54)
16. “Saatin kendisi mekan, yürüyüşü zaman, ayarı insandır... Bu da gösterir ki, zaman ve mekan, insanla mevcuttur!”
(syf 32)
17. "Her insanın hayatında hiçbir muhayyilenin icat edemeyeceği kadar aksaklık vardır ve bu aksaklıklar o insanla beraber yetişmiş, büyümüş şahsî, nevi kendine mahsus şeylerdir. Kul kusursuz olmaz, sözü sırf bu gerçek için söylenmiş bir sözdür."
(syf 25)
18. "Bir ihtiras ne kadar masum olursa olsun yine tehlikeli bir şeydir."
(syf 23)
19. “İnsan her şeyi açıkça söylemedikten sonra neden yazı yazsın?”
(syf 10)
20. "İnsan çocukluğunda aldığı terbiyeyi unutmuyor."
(syf 7)
21. "Ve ben de etrafımdakilere benzeyecektim. Muhakkak benzemeliydim. Benzemezsem yaşamak çok güçtü."
(syf 335)
22. "Aşkın kötü tarafı insanlara verdiği zevki eninde sonunda ödetmesidir. Şu veya bu şekilde... Fakat daima ödersiniz... Hiçbir şey olmasa, bir insanın hayatına lüzumundan fazla girersiniz ki bundan daha korkunç bir şey olamaz..."
(syf 329)
23. "Hayatımızın bir devrinden sonra başımıza gelen şeylere o kadar hazırlanmış oluyoruz ki, kederimizi kendi içimizde taşır gibi yaşıyoruz."
(syf 325)
24. "Biz kabahati üzerine yüklenen insanlarız."
(syf 318)
25. "Ben etrafımı sevmezsem rahat edemiyorum. Her şey içimde altüst oluyor sanki..."
(syf 295)
26. "Bağıran insan sesi beni öyle korkutuyor ki... Hele hiddetin değiştirdiği insan yüzü! Öyle kendinden çıkıyor, öyle katılaşıyor ki insan... Dünyada bundan kötü, iğrenç bir şey olamaz."
(syf 295)
27. "Ben bütün hakikatleri bilirim demek istiyorsunuz! Hayır, azizim öyle bir şey olamaz. Bir insan bütün hakikatleri bilmez, bilemez..."
(syf 287)
28. "En büyük kusurum da kendimi ihmal etmemdi!"
(syf 282)
29. "Ancak insana alışmamış olanlar başkalarının hürriyetine karışabilir!"
(syf 281)
30. “İnsan talihi bu idi. Hiç kimse yıldız olarak kalamıyordu. Muhakkak hayalimizdeki yerinden inecek, herkese benzeyecekti.”
(syf 266)
31. "Herhangi bir şeyi mantığın dışına çıkarmamız için ona biraz dikkat etmemiz kâfidir."
(syf 250)
32. "Görüyorsunuz ki her şeyin bir çaresi vardır. Ufak bir refah değişikliği, biraz teşebbüs ve gayret, küçük bir görüş farkı her şeyi ıslah edebilir."
(syf 222)
33. "Bazı insanların ömrü vakit kazanmakla geçer... Ben zamana, kendi zamanıma çelme atmakla yaşıyordum."
(syf 194)
34. "En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hatta ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi."
(syf 182)
35. "Şu hakikati kendi hayatım bana öğretti: İnsanoğlu insanoğlununun cehennemidir. Bizi öldürecek belki yüzlerce hastalık, yüzlerce vaziyet vardır. Fakat başkasının yerini hiçbiri alamaz."
(syf 182)
36. "İnsan birisini bu kadar severse nasıl darılır?.. diyordu. Hiç darılabilir mi? Muhakkak yorulmuştur."
(syf 165)
37. "İş insanı temizliyor, güzelleştiriyor, kendisi yapıyor, etrafıyla arasında bir yığın münasebet kuruyordu. Fakat iş aynı zamanda insanı zaptediyordu. Ne kadar abes ve mânasız olursa olsun bir işin mesuliyetini alan ve benimseyen adam, ister istemez onun dairesinden çıkmıyor, onun mahpusu oluyordu. İnsan kaderinin ve tarihin büyük sırrı burada idi."
(syf 363)
38. "Hayatta uğradığımız bütün güçlükler az çok kafamıza gelen ilk fikirden bir türlü silkinip çıkamayışımız yüzünden değil midir?"
(syf 361)
39. "Menfaatler istikametini değiştirirse mantık da değişir."
(syf 374)
40. "O kendisi olmak için beni unutmağa belki muhtaç! Fakat ben ancak onun sayesinde biraz kendim olabiliyorum. Bu, belki de onun hiç anlamayacağı bir şey. O benim kaderimi bitmiş biliyor ve bunda haklı! Fakat ben onun kaderi üstüne acz içinde titriyorum."
(syf 369)
41. "Hayır, sadece eski hâlime hasret çekiyorum..."
(syf 348)
Saatleri Ayarlama Enstitüsü - Ahmet Hamdi Tanpınar
Dergah Yayınları
Yorumlar
Yorum Gönder